بسم اللّه...

مینشینم و به تو فکر میکنم... 

مینشینم و به شاد کردنِ تو فکر میکنم...

مینشینم و به درگاهِ خدا التماس میکنم تا هیچ گاه شرمنده ی تو نباشم...

مینشینم و قلبم را فرمان میدهم تا همیشه برایِ تو بتپد...

مینشینم و چشم فرو میبندم بر انتظارِ تلخ و وصالِ شیرینمان را تجسم میکنم...

عشق و صمیمیت را تجسم میکنم در کلبه مان...در اتاق هایمان...در میانِ سادگی هایی که دوستشان داریم...

و اینگونه امیدوارانه ، لحظه ها را برای دیدارت میشمارم...

لحظه ای که به آغوش کشمت و بگویم...

همه چیز درست شد...ما در کلبه ی کوچکِ خودمان شاد هستیم...

+من به عشقِ تو ایمان دارم...

+بوی بهشت میدهی مردِ من...

+بهترینِ من؟!...همه ی وجودم؟!...عزیز ترینم؟!...عاشقتم...عاشقتم مردِ آسمونیِ من...

+صدمین روز...